آصیب شناصی

مدتیه در حال بررسی مربی های توسعه فردی، اساتید انگیزشی و افرادی از این دست هستم. 

منهای برخی مطالب و روش های درستی که این افراد ارائه میکنن چند نکته مهم در اغلب روش ها وجود داره

اول اینکه اولویت بر تجارت و تولید پول هست

دوم اینکه آموزش ها وابسته کننده است نه مستقل کننده

سوم اینکه تکنیک ها و راهبردها لزوما راهگشا نیست بلکه بر مبنای توهم راهگشا بودن مخاطب رو به جای آگاه سازی وارد پروسه ی ربات سازی میکنه.

چهارم اینکه آموزش ها مبنا و ریشه واحد و معینی نداره برای همین احتمال برخورد روش ها هست. یعنی چی؟ یعنی اینکه به فردی اینطور آموزش بدیم که با قلاب از رودخانه الف ماهی بگیر. در زندگی رودخانه های مختلفی وجود داره: رودخانه ب، رودخانه جیم ....

فرد لزوما با همون روش استفاده از قلاب نمیتونه از رودخانه ب و جیم ماهی بگیره. و چون در ذهنش اینطور تثبیت شده که فقط استفاده از قلاب صحیح است، در مواجهه با مسائل جدید با منطق ثابت شکست میخوره.