از سری چراهای اجتماعی

کمتر از یکساعت مونده به اذون . سر خیابون منتظر تاکسی با له ترین حالت ممکن ایستادم . آقای مسنی با پراید درب و داغون نیش ترمز میزنه. مقصد رو میگم. میگه دو مسیره ها!
میدونم دو مسیره. سوار میشم.
شروع میکنه از مشکل رفیقش میگه. از اینکه دکتر ها باعث بدبختیش شدن، خواستم اظهار همدردی کنم اما حال نداشتم. ادامه میده و چشم هام برای فرورفتن در گرداب اشک آماده میشن...آره دکترا گفته بودن بچه توو شکم زنش پسر بوده و بدنیا که اومده این رفیقمون میبینه دختره سکته میکنه  و الان گوشه خونه افتاده!! منم براش پول جمع میکنم ده تومن بیست تومن، هر چقدر دلتون خواست میتونید کمک کنید...

اوهوع! داستان دوست عصرجدیدیمون صدسال نوری اگر راست هم  میبود حاضر نبودم  یه پول سیاه خرج چنین اعجوبه ایی کنم چه برسه به این خزعبلات به هم بافته برای جیب بری...خیلی راحت سرم رو تکیه میدم به در و چشمامو میبندم تا به مقصد برسم.