تقدیم به مدعیان دروغین!

رود ها را "که" طی کرد؟

کوه را که پیمود؟!

در آخرین خط تلاقی افق و دریا کدامین نگاه همچون دو جام "می" بود؟

کجا شرافت برگ به پای غنچه های سرخ نثار شد ؟

و شاخه های بید اسیر نوازش یک جوجه سار شد...

رود ها را که طی کرد؟

کوه را که پیمود...

و دیدگانمان از کدام حس محبت پر بود؟

که چنین آسوده خفته ایم به بالین عدم و چهچه ی مرگ سر میدهیم...

چه میکنم؟! جز سرودنی خموش

حماسه های بی خروش...

چه کس به عمق دیده ی ترش، شکوه جاده را شکافت..

چرا عبور از این مسیر

مسافری قدم به ره

مسافری بدون کفش، بدون پا

شکسته پر

ولی پر از صلابت سفر، نیافت...

..............

اگر کودکانمان را بکشند، اگر زنانمان را به اسارت ببرند..اگر مقدساتمان را لگدمال کنند ...

اگر کفر را به جای ایمان به خورد جوانانمان بدهند،

ما از جای خود حرکت نمیکنیم چرا که مهر "حزب اللهی" پیشانی هایمان را داغ کرده و

و پشت هایمان را به کرسی های "نظر کردگی" چسبانده است.