مناظرات ریاست جمهوری یا عرصه ی خودشناسی؟

مناظرات رو خیلی نگاه نمیکنم اما همون دقایقی که بعد از زمان کار پای تلویزیون میشینم برام جالبه و جالب تر از اون واکنش افراد به اتفاقات مناظره

مثلا یک نفر به نظرش رفتار نماینده ی الف نشانه ی بی اخلاقیه و یک نفر دیگه رفتار نماینده الف رو ملاک حق خواهی و اعتراض به سیستم موجود میدونه.

و معمولا وقتی سوال بپرسم که شاخصتون چیه در ارزیابی رفتار، جواب خاصی ندارن و حب و بغض شخصی جهت گیری هاشون رو تعیین میکنه.

برای مثال من اگه دختر همسایه مون رو دوست داشته باشم و برامون آش نذری بیاره با خودم میگم قریون دست و پنجه ش و اگه از دختر همسایه مکدر باشم و برامون آش بیاره میگم وا! معلوم نیست با این خود شیرینی ها قراره به کجا برسه!!!

وقت سیستم تصمیم گیری و قوه ی عقل انسان قوی و پاک نباشه در تشخیص و تصمیم دچار مشکل میشه.

حالا پاک شدن و قوی شدن قوه ی تصمیم گیری چطور بدست میاد؟ اینکه انسان در طول زندگی تقوا پیشه کنه، قلبش رو از گناه پاک کنه. برای مثال در مورد دیگران شک بیجا نداشته باشه، عادت به غیبت نداشته باشه، عادت به قضاوت نادرست نکنه مخصوصا وقت هایی که خودش ضرر میکنه.

مثال بزنم دوباره. فرض کنید با فردی به عنوان نامزد محرم شدید و قراره ازدواج کنید و چیز بدی از ایشون میبینید و جدا میشید. بعد ها کسی پیش شما از بدی ایشون میگه شما میتونید بر اساس کدورت قبلی قضاوت کنید و بگید خدا ازش نگذره همیشه همینطور بود یا اینکه در ذهن خودتون بگید اون فرد یکبار خطا کرد، ممکنه توبه کرده باشه یا ممکنه بدتر شده باشه در هر صورت من نمیدونم و اجازه ندارم پشت سرش غیبت کنم و حتی در ذهنم ظن و گمان بد ببرم. تمام.

همین اتفاقات کوچولو و عادات ریز در طول زندگی سیستم تشخیصی ما رو در جهت سلامت یا در جهت بیماری فکر شکل میده و در بزنگاه ها دست ما رو میگیره یا باعث چپ شدنمون میشه.

این برداشت شخصی من و از یک زاویه کوچک بود، قطعا ورای هر مسئله ایی تحلیل های وسیع تر و دقیق تری هم وجود داره.