سلام برادر

محسن جان، چه کسی باور میکرد تجلی آرزوهایمان پیرامون کربلا اینگو در تو متبلور بشود.

یقینا  ""تو"" ما را به این باور رساندی که برای حسینی شدن مسیر هموار است، دل را باید پاک کرد.

نه تشریفات خاصی و نه سابقه ایی حماسی..یکباره از دل پرده نوشته های عاشورا سر درآوردی....تویی که اینقدر ساده بال گشودی و بر شاخه ی خیال های کودکیمان نشستی، تویی که آرزوی محال یا لیتنی کنا معک را چنین پیش چشم ها زنده کردی، آیا میشود قطره ایی از شرافتت را خرج ما کنی و به این بزم، گذری، نظری،...به اندازه ی کرم مولایت راه دهی؟؟